در اواسط و اواخر سال ١٣٦٧جمهوری اسلامی دست به اعدام گسترده زندانیان سیاسی زد که تعدادی از آنان حتی به حکم اعدام محکوم نشده بودند، آمار دقیقی از تعداد زندانی های اعدام شده در آن مدت کوتاه وجود ندارد و آمارها از ٢٥٠٠ تا ٥٠٠٠ و بیشتر را هم ذکر می کنند، جسد اعدام شدگان بدون حضور خانواده آن ها در گورهای دسته جمعی دفن شدند چون از نظر رهبران رژیم پیروان مکاتب مارکسیستی نجس هستند و نباید در گورستان عمومی دفن شوند،
اعدام ها با حکم و دستور شخص خمینی بوده و حتی خمینی در جواب نامه احمد خمینی که مسئول دفتر او بود و سوال می کند آیا کسانی که قبلا حکم داده شده اند و به زودی آزاد می شوند را شامل می شود که خمینی با صراحت می گوید هر کس که بر سر نفاقش باشد حکمش اعدام است ! بهانه رژیم برای اعدام های گسترده سال ٦٧ حمله گسترده گروه مجاهدین به هدف تصرف تهران بود و رژیم از آن بیمناک بود که زندانیان شورش کنند یا اینکه بعد از رسیدن نیروهای مجاهدین به آنان بپیوندند ! اما طیف اعدام شدگان نشان می دهد که در میان آنان طرفداران گروهای چپ و همچنین ملی گرایان کورد و عرب و پیروان اقلیت ها وجود داشته و این اعدام های غیر انسانی تنها استفاده از شرایط جنگی ایران و عراق برای سرپوش نهادن بر پاکسازی وحشیانه مخالفان قبل از پایان جنگ بوده است . خمینی و پیروان متعصبش از همان ابتدای مصادره انقلاب مردمی ایران و با سوءاستفاده از احساسات مذهبی مردم اقدام به حذف فیزیکی مخالفان با هر دیدگاهی کردند و پس از سال ٦٧ هم تا کنون اعدام مخالفان و منتقدان حکومت ادامه دارد و تنها حجم اعدام های ٦٧ است که آن را از سری اعدام های دیگر متمایز کرده است ، محکوم کردن متهمین در دادگاهای نمایشی و سریع که گاهی چند دقیقه بیشتر طول نمی کشید و بدون حضور وکیل از مشخصه اعدام های رژیم به خصوص در سال ٦٧ است که رژیم سال ها قبل از آن در کردستان آن را برای حذف سریع سیاسیون و انقلابیون کورد بکار برده بود و حتی حکم اعدام برخی از اعضاء حزب دموکرات و کومله که زخمی دستگیر شده بودند در همان وضعیت اجرا شده بود. مردم جهان سال گذشته نمونه دیگری از حذف گسترده مخالفان را در عراق و سوریه توسط گروه داعش را مشاهده کردند که بدون هیچ محاکمه ای مخالفان را به طور دسته جمعی به گلوله می بستند و نکته جالب آنکه بدون هیچ ترس و نگرانی از این عمل غیر انسانی خود فیلم برداری هم می کردنند تا مردم جهان شاهد بی رحمی و قضاوت آنان باشند، تنها فرق اعدام های سال گذشته داعش با سال ٦٧ رژیم ایران ظاهر سازی و قانونی نشان دادن اعدام ها توسط رژیم ریاکار ایران است. هر دو حکومت برای حذف مخالفان به ایدئولوژی خود تکیه می کنند و آن را یک وظیفه و فرض می دانند و در اجرای آن هیچ گونه تردید و رحمی نمی کنند برای نمونه خمینی در حکم اعدام های سال ٦٧ تاکید می کند که با خشم انقلابی رفتار کنید و در مورد مخالفان اشد الکفار را رعایت کنید و این دقیقا همان سخنان و اعمال رهبران داعش است که بدون هیچ ترسی و صریحتر از خمینی این سخنان را به زبان می آورند، قتل عام کوردهای ایزدی در عراق بدست داعش هیچ تفاوتی با تحقیر و محرومیت و زجر کش کردن پیروان بهایی در ایران ندارد و تنها شیوه حذف کردن ها متفاوت است . انگیزه و هدف هر دو حکومت ( رژیم ایران و داعش ) از حذف فیزیکی مخالفان یک دست کردن جامعه و ریشه کنی هرگونه صدای مخالفی است چون در ایدئولوژی هر دو حکومت هیچ جایی برای تفکر و انتقاد و اعتراض و تغییر و تحول وجود ندارد و تمام قوانین همانی است که حکومت از ابتدا وضع کرده است و ریشه این اعمال که می توان آن را نسل کشی هم دانست ترس است ! هر ایدئولوژی و حکومتی که خود را عقلانی و منطقی بداند از انتقاد و صدای مخالف هیچ ترسی ندارد و با فراهم کردن شرایط لازم آزادی بیان و انتقاد زمینه تغییر و تحول و پیشرفت را فراهم می کند اما رژیم های ایران و داعش که ایدئولوژی مطلق گرا دارند اصولا اعتقادی به تفکر و فکر بهتری ندارند و هرگونه انتقاد و مخالفتی و حتی سوکت به جای تحسین را مضر و خطرناک می دانند و اقدام به حذف آن می کنند و تنها شیوه برخورد این ٢ رژیم باهم متفاوت است و گرنه در نیت و انگیزه و هدف هیچ تفاوتی باهمدیگر ندارند و بزرگترین هدف هر دو تفکر ایجاد حکومتی اسلامی در جهان بدون وجود هیچ مخالفی است. رژیم ایران همان داعش است اما با لباس سفید که البته جنایات رژیم در بیش از سه دهه گذشته به صورت لکه ننگ بر پیکر رژیم نقش بسته و کم کم سیاهی و قضاوت آن نیز برای مردم دنیا بیش از بیش آشکار می شود .
