به نام خدا آنچنان که به نظر می رسد بشر عصر حاضر، از مجرای دانشها و توانائیهای نوظهور و رشد یافته ی علمی و مدیریتی خود، استخراج و استفاده از منابع و معادن خداداد طبیعی و تصرف وتسلط بر آنهارا به گونه ای ثمربخش و باور نکردنی به مرحله ی بروز و تحقق رسانده است. غایت اصیل و اصلی این امر متحقق جزرفاه،…آرامش و امنیت آدمی نبوده است، که از آن بالاتر و اولی تر همانا هر چه بیشتر قدر دانستن زندگی، سلامت و بلکه جان اوست. بسی غریب و شگفت می نماید و جای تألم و تاسف عمیق است درسرزمینی که بهره ی وافری از ذخایر نفت و گاز و سایر منابع و مواهب خدادای برده اند، بدلیل کاستی و نقصان در مدیریتها و مسؤلیت ها، هنوز شاهد رخ دادن حوادثی ناگوار در سطح کشور

و به خصوص در حاشیه های جغرافیایی این مرز وبوم هستیم. حادثه ی آتش سوزی درمدرسه ی روستای “شین آباد” پیرانشهر، فاجعه ی دیگری است که مشاهده ی رخساره ی سوخته ی گلهای نو شکفته ی این سرزمین و جان سپردن یکی از آنها، اشک از دیده گان جاری و قلبها را جریحه دار نمود.تلخی و عمق این حوادث بر هر شعور و وجدان آگاه و مسؤل نهیب میزند که ضمن همدلی و همدردی با مصدومان ومصیبت زدگان حادثه،پرسشی جدی را فراروی مسؤلان و مدیران خرد و کلان سازمانها و ادارات ذیربط بنهد؛ سهل انگاری و بی توجهی نسبت به این فاجعه ی انسانی را با چه رویکردی می توان توجیه نمود و به نظاره نشست…؟ علی الخصوص،در جامعه ای که شاکله و بافتار اصلی آن وامدار و متأثر از آموزه های عمیق و اصیل فرهنگی و دینی است و جان انسانی بیگناه را برابر جان جهانی انگاشته است. لذا ما به عنوان جمعی ازفعالان مذهبی، اجتماعی و فرهنگی شهرستان جوانرود ضمن ابراز همدردی با مصیبت دیدگان این فاجعه ی و باعرض تسلیت به خانواده های داغدار، بهبودی وشفای سایر آسیب دیدگان را از درگاه خداوند منان خواستاریم ودرادامه متذکر می شویم: چنین رویدادی پیش از آن که ناشی از سهل انگاری معلمان یا مسئولین مدرسه باشد، نشان از فضای محروم منطقه و نبود امکانات و فضای آموزشی مطابق با حداقل استانداردهای روز بوده ودلیل اصلی این فاجعه را باید در رده های کلان مدیریتی وزارت آموزش و پرورش وعدم توجه کافی ومناسب آنان جستجو کرد. از آنجا که در بسیاری کشورهای دیگر روی دادن فجایعی از این گونه، منجر به استعفای مسؤلان مربوطه می شود، لذا از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به ویژه نمایندگان مناطق کردنشین درخواست میشود در راستای پیگیری های پیشین خود،موضوع را به صورت قانونی در مراجع قانونی و قضایی دنبال نموده تا وظیفه ی قانونی و اخلاقی خود را تحقق بخشند،بدان امید که مدیران آموزش و پرورش از سطح زیر تا رده های میانی و اجرایی از این حوادث درس عبرت گرفته و با مدیریت صحیح و انتصاب مدیران کارامد و اقدام در جهت ارتقای کیفی امکانات آموزشی در مناطق محروم و خاصه مناطق کردنشین،گامهای جدی در راستای رفع محرومیت این مناطق بردارند تا دگرباره شاهد این چنین حوادث ناگوار نباشیم انتظار می رود مسئولان وزارت آموزش و پرورش و وزارت بهداشت و درمان، بنابر مسئولیت ذاتی و کاری و عهدی که با خدای خود و مردم بسته اند،ونیز بنا به قولی که به ملت و خانواده ی مصیبت دیدگان حادثه ی اخیر داده اند، نسبت به درمان آسیب دیدگان و دلجویی از خانواده های آنان کوتاهی و غفلت نورزند، زیرا ملت نظاره گر و منتظر ایفای عهد آنان است و این کمترین کاری است که می توان برای این گلهای نوشکفته ی سوخته و خانواده های آنان انجام داد.

1. ماموستا احمد بهرامی

2. ماموستا سیف الله حسینی

3.ماموستا محمد علی احمدی منش

4. ماموستا حسین حسینی

5.ماموستا احمد محمدی

6.ماموستا رسول رضائی

7. ماموستا خالد رحمتی

8. دکترتوفیق میراحمدی

9. محمد علی خدامرادی

10. فریدون میراحمدی-سرپرست انجمن خانای قبادی

11. دکتر فریدون نوری

12. دکتربرهان مشایخی

13. دکترمحی‌الدین محمد خانی

14. دکتر محمد یعقوبی

15. ماموستا یحیی امینی

16. عبدالرحیم عبداللهی

17- صابر مرادی

18. همایون امینی

19. اسماعیل محمودی

21.عثمان نوری

22. توفیق یاراحمدی

23. محمود سعید زاده

24. مسعود کرمی

25. ماموستا ستار پیری

26- فتاح حسینی

27. ایرج محمد زاده

28. محی الدین عبدی

29. کمال امینی

30. اقبال متین

31.نظیر منوچهری

32. جلال محمدی

33. عطاء رحمانی

34. سیروس سلیمانی

35. آیت سعیدی

36. فاتح محمدی

37. وهاب چراغی

38. حسیم مرادی

39.مهندس محی الدین امینی

40. عادل احمدی

41. ماموستاعبدالجبار حیدری

42. فریدون رضائی